قانون های بصری
دریاچه در نزدیکای غروب حال دیگری دارد حتی وقتی دریاچه ای مصنوعی است که تنها برای تولید برق ساخته شده.
کوه های پشت دریاچه توگویی مقاومت می کنند در برابر این قانون که از نیروگاه نشات می گیرد :
این طبیعت تصنعی است و تنها هدفش تولید برق است.
انگاری کوه ها دست به یکی کرده اند تا دریاچه واریان در پشت سد کرج را از آن خود کنند.
حاشیه سمت راست دریاچه که در عکس پیداست به این عکس عمق بیشتری بخشیده و حرکتی را به سطح تخت دریاچه اضافه کرده، دریاچه در یک سوم پایین کادر، کوه در میانه و آسمان طلایی غروب در بالا از تا خوردگی تصویر جلوگیری می کند.
چرخش رنگ زرد و آبی در عکس٬ هوایی بهاری را القا می کند در صورتی که در تصویر هیچ گیاهی وجود ندارد اما با این وجود میتوان خونکای نسیم دریاچه را حس کرد. دو قانون بصری در این عکس تمامی آنچه می خواستم را فراهم کرد.
قانون اول:
قانون یک سوم که بنابراین قانون٬ کادر را به سه قسمت افقی یا عمودی تقسیم می‌کنم و اگر سه عنصر اصلی داشتیم٬ برای مثال در این تصویر:
آسمان
کوه
دریاچه
هر کدام را در یکی از این تقسیمات جای گذاری می کنیم.
اگر یک عنصر اصلی داشتیم عنصر اصلی در دو سوم کادر و مابقی را در باقیمانده کادر قرار می دهیم.
قانون دوم :
قانون دوم چرخش رنگ است که در این عکس رنگ نارنجی و آبی رنگ های حاکم بر تصویر ما است.
هیچ کدام در یک نقطه متمرکز نشده اند بلکه در تمام کادر عکس در حال بازی و خودنمایی هستند.
این رنگها گاه باهم ترکیب شده گاه به صورت خالص‌تری خودنمایی می‌کنند و تا حدودی هم قانون یک سوم را رعایت می‌کنند اما به شکل درصدی و نه خطی. یعنی حدود یک یک سوم از صد در صد کادر رنگ نارجی قالب است و دوسم آن رنگ آبی است.